İSMET KÖSOĞLU/Gazeteci Gözü İle
Yurdumuzda 1961 yılında yapılan bazı düzenlemeler sonrasında 10 Ocak günü Çalışan Gazeteciler Günü olarak kutlanıyor.
Yakın zamana kadar Yasama, Yargı ve Yürütmeden sonra dördüncü kuvvet nedir diye sorulduğunda hep BASIN adı söylenirdi.
Kamuoyunu doğru haber alması konusunda bilgilendiren Gazetecilerin çok önemli bir görev yaptığı inancındayım.
Gazetecilerin yılda bir kez de olsa yetkililer veya STK lar tarafından aranması 10 Ocak gününde hatırlanması moral motivasyon bakımından önemlidir.
Gazetecide mesai saati yoktur.
Gazetecinin dostu da yoktur. Sizin doğrunuz birisinin yanlışı ise önemli bir düşmansınız onun gözünde. Yalnız herkes için geçerli değil bu düşüncem, zira çok duyarlı insanımız olduğunu yakından bilirim.
24 saat görev başındaki asker, polis veya diğer kamu görevlileri kadar kutsal bir çalışma yaptığının bilinmesini istiyorum.
Gazetecilik mesleği gereği gibi yapıldığında çok değerlidir.
Yazan kimse, kimsenin kalemi olamaz.
Habere giden muhabir gördüklerini haberinde kullanmalı, yazan kimse yöresinin menfaatlerini düşünerek satırlarında döşemelidir.
Bütün ekonomik zorluklara rağmen günümüzde sizlere haber, bilgi, fikir, fotoğraf taşıyan basının olmadığı bir dünyayı düşünemiyorum Her sabah taze ve doğru haberleri gazete sayfalarında önünüze süren bu sektör büyük bir maddi sıkıntı içindedir.
Gazeteci Devlet memuru değil fakat 24 saat görev başındadır. Gazeteciler gerçekten canla başla çalışır. Haber peşinde koşarken ailesini ihmal ettiği çok olur.
Günümüz çalışma şartları teknik olarak baktığımızda dünü de iyi bildiğim için çok farklı ve daha iyidir. Dijital fotoğrafçılık fotoğraf çekmeyi hızlandırmış, internet ortamı haber alma ve iletme süresini saniyelere indirgemiştir.
80 li yıllarda siyah beyaz filmlerin kullanıldığı dönemde İkizdere’den yıllarca haber gönderdim. Bir kart fotoğraf için Rize’ye indiğim, haber için Trabzon’a gittiğim çok olmuştur.
Akıllı telefonların yerine kullanılan manyetolu telefonlarla yıldırım basın ödemeli telefon kaydı verdiğimi unutmuyorum.
Günümüz Türkiye’sinde halen yazdığı bir yazıdan dolayı işten atılırım veya mahkemelerde sürünürüm korkusu yaşayan Gazetecilerin olduğunu düşünmek istemiyorum. Yazdığı haber ve kitaplardan dolayı mahkeme kapılarında sürünen birçok arkadaşımız var.
Rize'de birçok Gazeteci arkadaşımız fedakârca çalışarak gazete veya internet sitelerine haber geçiyor. Birçoğunu hepiniz tanıyorsunuz, günün her saatinde nöbette olan bu arkadaşlara gereken önem veriliyor mu?
Kurum amirleri haber amaçlı kuruluşlarından bilgi isteyen gazetecilere zorluk çıkarmamalı aksine yardımcı olmalıdır.
Haberin doğruluğu için Gazeteciye yardımcı olmak haberde bilgi kirliliğin de önüne geçer.
Gazeteciler olaylara ve dolayısıyla tarihe birinci derecede tanıktır. Bana olduğu gibi birçok arkadaşıma da geriye dönük enteresan konular sorulduğu çok oluyor, üzerinden yıllar geçtiği halde bizzat yaşadığımız birçok konuya tanıklık yapabiliyoruz.
Çektiğimiz solmuş siyah beyaz fotoğraf tarihe şahitlik eden güzel belgelerdir.
Mükâfat beklemiyoruz bir haber bir yorum üzerine tatlı bir dille aldığımız teşekkür telefonu veya tatlı yüzle bir çay ikramı çekilen sıkıntıları unutturuyor.
Önemli olan insanlık ve arkada bırakacağımız bir hoş seda olmalı.
Bizim günümüzü hatırlayıp mesaj geçen tüm dost, arkadaş ve kuruluşlarımızın güzide başkanlarına teşekkür ediyorum.