ÇOKLU BARO VEYA MESLEK ODASI OLUR MU?

01 Temmuz 2020, 20:40

Baro ve birçok meslek odası geçmişte ve özellikle darbe dönemlerinde, temel hak ve özgürlükler sözkonusu olduğunda, ve hususen 28 Şubat postmodern darbesinde çok kötü sınavlar verdiğini, hukukun üstünlüğü ve insan hakları konusunda siyasallaştığını, politik ve ideolojik hareket ettiğini ( tüm baro ve meslek odalarını kastetmiyor, toptancı yaklaşmıyoruz) biliyoruz.

Geçmişte yaşanalar bugün tekrar yaşansa, aynı çizgiyi devam ettirir mi, ettirmez mi onu bilemiyoruz. Ders alındığı kanaatini taşıyor ve bugün aynı politize ve ideolojik yaklaşımda değil, hukukun üstünlüğü ve insan haklarından yana tavır alacağını ümit ediyor ve inanıyoruz. Eskiden yapılanların hesabını bugünkülerden sormak gibi, geçmişte yapılanlarla bugünküleri suçlamayı da, hukuk dışı buluyor, dedenin yaptıklarını oğuldan veya torundan sorma gibi bir yaklaşımı da, kökten hukuka ve ahlaka aykırı buluyoruz.

Bu tespitlerden hareketle, baronun çoklu olması gerektiği gibi bir sonuca gitmek istediğimiz sanılmasın. Geçmişte yanlış yapılması, bugün bizimde yanlış yapmamızı asla meşru kılmamalıdır. Hangi şartta olursa olsun, siyasi, politik, ideolojik dar yaklaşımlar içinde veya intikam peşinde asla olmamalı, adaletten asla ve kata sapmamalıyız.

Netice olarak, siyasallaştığını, partizan ve ideolojik hareket ettiğini ileri sürerek, çoklu baro veya meslek odası yapma fikri; baroyu daha çok siyasallaştırmanın, bölüp, parçalayıp itibarsızlaştırmanın, küçültüp etkisizleştirmenin, her partiye bir baro veya meslek odası tahsis etmenin yolu olacaktır ki, bunun doğru olmadığına düşünmekteyiz.

Baro veya meslek odası seçimlerinde adaletsizlikler, temsilde ve katılımda yetersizlikler varsa, onlar düzeltilmeli, belki yurt sathındaki tüm avukatların seçime iştiraki ile merkezi yönetim belirlenmesi seçenek olarak düşünülmeli, ama çoklu parçalanmaya asla gidilmemelidir. Neredeyse bütün baroların ÇOKLU BAROYA KARŞI DURMASI BU KANAATİ DOĞRULAMAKTADIR.

Bir mahalle de bir muhtar, bir il ya da ilçe de bir belediye reisi, bir ilçe de bir kaymakam, bir il de bir vali, bir ilde bir M. Eğitim müdürü, bir müftü, bir bayındırlık müdürü, bir berberler odası, bir kasaplar odası, bir kamyoncular odası, bir ülke de bir sağlık bakanı, bir M.E. Bakanı, bir Diyanet İşleri başkanı, bir kültür bakanı, bir maliye bakanı, bir Genel Kurmay Başkanı, bir karakolda bir komutan, bir camide bir imam, bir ülke de bir Başbakan, bir C.Başkanı varsa, savunmada da bir Baro, her mühendislikte bir oda, her il de bir esnaf odası ve her il de bir sanayi odası olur, olmalıdır.

Geçen hafta Sakarya Barosu’nun Yeniçami’den başlayacak yürüyüşlerine, başlangıçta izin verilmemesi, yarım saatte bitecek bir eylemin, 2-3 saat tartışma ve müzakerelerle geçirilerek, ondan sonra yürümeye izin verilmesi, ürkütülen kurbağalara değmeyecek düzeyde idi. Sonunda aklı selim galip gelip, benimde orada olduğum, emir gereği vazifesini yapan emniyet güçlerine ‘ Bir vatandaş olarak Baro’nun yürüyüş hakkını destekliyorum’ diyerek desteğimi yetkililere beyan verdiğim eyleme, geçte olsa izin verilmesi memnuniyet verici olmuştur. Hakim, savcı ve savunma(AVUKAT) üçlüsünün bir bütün olduğuna, olması gerektiğine inanıyor, baroların sadece hukukun üstünlüğü ve temel insan hakları konusunda tarafsız ve bağımsız olmasının önemine vurgu yapıyor, baroların bir dernek veya sendika olmadığı, kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluşu olduğunu da dikkatlere sunmak istiyor, yıllardır destek verdiğimiz yasamanın aklı selimle hareket edeceğini ummakta, inanmaktayız.

SADIK DOSTLAR SOKAK KÖPEKLERİMİZ

Bütün ülkede ve bütün şehirlerimizde sokak köpekleri sorun olmaya devam ediyor.

Aşılayıp, kısırlaştırıp, kulağına bir de numara takmanın yeterli olmadığı aşikardır.

Bu güzel hayvanlar sokaklarda ayak altında, aç ve sefil bırakılmamalı, yiyecek bir şeyler bulabilmek için saatlerce koşturulmamalı, çöplerden bir şeyler bulup yiyebilmek için canları çıkarılmamalıdır.

Ayrıca, çocuklar ve hanımlar için zaman zaman ürkütücü ve korkutucu olduğu bilinmekte, sık sık bu tür olaylar gözlemlenmektedir.

Medeni bir toplumda, hele hele Müslüman bir toplumda, sokaklarda sere serpe yatan, uyuyan, dükkan önlerini işgal eden, hepsinden mühimi, açlıktan iskelete dönmüş bu sadık hayvanların görülmesi asla kabul edilebilir bir durum değildir.

Bir mevzuat değişikliğine gidilerek, bu duruma son vermenin çözüm ve çareleri aranmalı, bu hayvancıklar ayak altından ve açlıktan mutlaka kurtarılmalıdırlar. Biz Müslümanlara ve kentlerimize bu manzara hiç mi hiç yakışmamaktadır. Kedicikler de aynı kaderi yaşamakta, ama küçük oldukları için görünür olmamakta, merkezi ve kalabalık yerlerde değil de, mahalle aralarında barındıkları için, fazla göze batmamaktadırlar.

TİŞÖRTLER DE YABANCI YAZILAR

Her alanda dil ve kültürümüzde yozlaşma bütün hızıyla devam etmekte, birçok yerde gördüğümüz bu yabancılaşmayı da ‘tişört’ ve benzeri birçok giyside de yoğun bir şekilde yaşamaktayız.

Neredeyse yabancı yazı olmayan ve Türkçe yazı olan tişört bulamamakta, sanki bunları biz değil de yabancılar üretiyor zannına kapılmaktayız!

Yahu bunları biz üretiyoruz. Emperyalist ve ziyonist küresel kuşatma herhalde bunlara da karışmıyor! Veya AB NORMLARI Türkçe yazamazsınız demiyor! Ne oluyor bize ki, kendi dilimizden komplekse kapılıyor, gavurca yazılara aşık oluyoruz?

Amerika, Almanya, Fransa veya bir başka yabancı ülkede, Türkçe yazan bir tek tişört veya giysi var mı? Bir Müslüman, yabancı hem de çok garip yada tehlikeli anlamlar taşıyabilen bir yazıyı, göğsünde ve sırtında nasıl taşıyabilir? Hatta, geçmişte göğsünde ABD bayrağı olan bir genç kızımızı görmüş, uyarmış, ‘Amerikan bayrağı’ nasıl üzerinde olabilir demiş, nasihat ederek, bir daha giymeme sözü almıştım. BİTSİN ARTIK BU ÇÜRÜME, BU REZALET!

Hükümet bir yasa çıkarıp, ülkemizin neresinde olursa olsun Türkçe dışında başka bir dil, gerek tabelalarda ve gerekse tişört ve giysilerde, kısaca her yerde yabancı kelimeleri yasaklamalıdır ki, dünya da bunun örnekleri vardır. Mesela Fransa da Fransızca dışında tabela yasaklanmıştır.

Bir milleti millet yapan, ayırt eden, farklı kılan üç unsurdan ( DİN, DİL ve KÜLTÜR) biri DİL’dir. Dilini kaybeden milletler yok olmaya, değişip dönüşmeye, başkalaşmaya, yabancılara assimile olmaya, bağımsızlığını kaybetmeye ve yok olmaya mahkumdur.

TRABZON ŞEHİR GİRİŞLERİNDE ORTAHİSAR TABELASI YOK

Trabzon’un Büyükşehir oluşu ile beraber, merkezde tek bir ilçe oluşturulmuş ve merkezde yer alan bu ilçeye de “ORTAHİSAR”adı verilmiştir.

Artık, merkezinde yani Ortahisar’ın da dahil olduğu ilin tamamının adı TRABZON, merkezin ise Ortahisar’dır.

Ancak fiiliyata bakıldığında, Trabzon şehir girişlerindeki tabelalarda hala Trabzon yazmakta, nüfus ise merkezin yani Ortahisar’ın nüfusu yer almaktadır.

Bir kere o nüfus Trabzon’un nüfusu değildir. Trabzon’un yani ilin tamamının, bir diğer ifade ile Büyükşehir’in nüfusu 780 bindir. Oysa şehir girişlerinde yanılmıyorsam Trabzon ve altında 320 bin nüfus yazmaktadır ki bu nüfus Ortahisar’a aittir.

Bunların düzeltilmesi gerekmektedir. Merkezden Trabzon ismini duygusallıkla kaldırmak istemiyorsak ( Bize göre de kaldırılmasın), yine Trabzon yazalım ama altına parantez içinde Ortahisar’ı da yazalım.

Böylece fiili olarak var olan Ortahisar’ın da görünürlülüğü ve tanıtımı sağlanmış olur.

İl sınırlarına girişlerde de Trabzon ve nüfus olarak 780 bin yazılmalı veya “Trabzon Büyükşehir” yazılarak altına ilin yani Büyükşehir’in toplam nüfusu yazılmalıdır.

Başta Büyükşehir olmak üzere Ortahisar merkez ilçe belediye başkanlarına duyurulur.