İMAM VE HOCALARIMIZDAN BEKLENTİLER

01 Ocak 2020, 13:28

Uzunca bir süreden beri sosyal basında, başta DİB ve Din görevlileri olmak üzere çokça tartışılan ve tenkit edilen DİB, imam ve hocalarımız konusunda bir yazı kaleme almak istiyordum.

Artık zamanı gelmiştir diyerek bu hafta bu konuyu ele aldım.

Diyanet, camiler, imamlar ve hocalarımız üzerine yapılan tenkitlerin haklı yönleri olduğu gibi, pek çok haksız, maksatlı ve iyi niyetli olmayan eleştiriler de yok değil.

Hiç şüphesiz her kesimde hata yapanlar ziyadesiyle mevcuttur ve olacaktır. Zira, insan Din vazifelisi de olsa beşerdir ve yanılmaya, kusura, günaha meyillidir. Kusursuz insan olmaz, olmayacaktır.

Ancak, Din görevlileri “ak elbise” gibidir ve asla leke kabul etmez, en küçük lekeyi, kusuru gösterir.

Demem o ki, din görevlileri herkesten, her kesimden çok çok daha dikkatli, toplumun en az hatalı, kusurlu insanları olmak zorundadırlar.

Bunu yapamayacaklarsa, yapamıyorlarsa, bu vazifeyi kesinlikle üstlenmemeleri, DERHAL BIRAKMALARI, yapmamaları, bu etiketi taşımamaları gerekir.

Zira, hayatta yapılabilecek ve az da olsa kusur kabul edebilecek birçok iş ve meslek, rızkı arayacak pek çok kapı mevcuttur ve DİN, RIZIK ARAMA KAPISI VE İŞİ ASLA OLMAMALIDIR

Bu noktadan hareketle, tenkit edildikleri hususlara, haklı ya da haksız yönlerine girmeden, halkın genel istekleri ve konuşulanlar üzerinden, başta imamlarımız ve din görevlilerimiz olmak üzere hocalarımızdan beklentiler, beklentilerimiz şunlardır.

Beklentiler zaten durumlarını ortaya koyacak, mukayese ederek neleri eksik yaptıklarını ortaya çıkaracaktır.

DİYANET TEŞKİLATININ, ÖNCELİKLE VE İVEDİLİKLE HÜKÜMETLERE BAĞLI OLMAKTAN, SİYASİLERİN KULLANIMINDAN, SİYASİ İKTİDARLARIN PAYANDASI, KENDİLERİNİ MEŞRULAŞTIRMA VE KENDİ SİYASİ EMELLERİNİN ARACI OLMAKTAN, DÜZENİN STEPNESİ VE DİNİN SİYASETE ALET EDİLMESİNDEN KURTARILMASI, ÖZERK HALE GETİRİLMESİNİ BİRİNCİ ŞART OLARAK BELİRTTİKTEN VE EN MÜHİM BEKLENTİ OLARAK ALTINI ÇİZDİKTEN SONRA.

DEVLETTEN MAAŞ ALMA YERİNE, KENDİ AKARLARI, CAMİ MÜŞTEMİLATI GELİRLERİ VE HALKIN KARŞILAMASI ÜZERİNDE DE ARAŞTIRMA, İNCELEME VE DÜŞÜNME GEREKLİLİĞİNİ DE NOT EDEREK.

1-Öncelikle partiler üstü, mezhep ve meşrepler, cemiyet ve cemaatler üstü bir çizgi ve uygulama içinde olmalıdırlar. Din/İslam, gökkubbe kadar geniş olup, küçücük parti veya herhangi bir kılik şemsiyesi altına sığmaz, sığdırılamaz. Sığdıranlar İslam’a en büyük zararı verdiklerini bilmelidirler.

2-Hiçbir parti ve beşeri ideolojinin yanında ve yakınında olmadan, İslam’ı hiçbirine yama yapmadan, Dinin kendi dünya görüş, mesaj ve çözümlerini anlatmalı, beşeri ideolojileri meşrulaştırma, onlara payanda aracı haline getirmemelidirler.

3-Vaaz ve hutbelerini güncel ve öncelikli ihtiyaçlara göre yapmalı, çağın idrakine sunacak bir dil ve üslup kullanmalıdırlar. Günün, o günün toplumsal öncelikli sorunu ne ise, vaaz ve hutbe konusu o olmalı, millete reçete sunmalı, merhem olmalıdırlar.

4-SITATÜKOCU, SITATİK ve NAKİLCİLİKTEN öte, anlayan, anlamaya çalışan, soran, sorgulayan, analiz eden, yorumlayan, aslına ve özüne sadık kalarak çözüm üreten bir dini hakikat, feraset, hikmet ve anlayış içinde olmalıdırlar. Yerleşik tüm dini inanç ve alışkanlıkları, Kur’an’ın ışığında yeniden ele alabilmeli, dinamik bir dinin önderleri olmalıdırlar.

5-Hurafelerden, uydurma Hadis ve sözlerden uzak durmalı, Kur’an ve sahih Hadis konusunda hassas ve seçici olmalıdırlar.

6-Dini meseleler de, her hoca ayrı ve farklı bir görüş öne sürerek, İslam’ı tartışılır hale getirmemeli, kafalarda soru işaretleri, güvensizlik, itibar ve itimatsızlık telkin etmemelidirler. Maalesef birçok ilahiyat erbabı hoca veya din görevlisi, pazarcı esnafı gibi, her köşe de ayrı bir din satmakta, dini pazar ayağına düşürmekte, Pazar yerinde yerlere, ayak altına saçmaktadır. Dini meseleler, uzmanlarınca, ilmi otoritelerince, ilmi meclislerde tartışılır, çıkan sonuç halka arzedilir. Halkın, geniş yığınlar önünde tartışılmaz, tartışma, münakaşa ve cidal mevzusu edilmez, edilmemelidir.

7- Günlük hayatlarında siyasetçilerden uzak durmalı, belli bir siyasi partinin yanında veya yakınında bulunarak, o partinin adamı izlenimi vermemeli, hepsine eşit mesafede durmalı, bu konuda hassas davranmalı, tarafsızlığa ve yalnız İslam’ın tarafında olma izlenimine özel önem vermelidirler.

8-Bakan, m.vekili, belediye başkanı, bunların il ve ilçe teşkilat başkanlarının arkasında dolaşmamalı, arkalarından koşmamalı, onlardan yardım ve menfaat beklememeli, onlara yağcılık ve yağdanlık yapmamalı, böyle bir görüntü vermemelidirler.

9-Camiye gelenleri eğitmek, Müslüman kimliklerini iyileştirmek ve olgunlaştırmak kadar, camiye gelmeyenlerle de ilgilenmeli, cemaati artıran olmalı, cami hinderlandının tümüne ulaşabilmelidirler. Cemaati eğiten ve çoğaltan bir çalışma ve gayret içinde olmalıdırlar. İnsanları camiye, vakit namazlarına ve hususen sabah namazına çekecek arayış ve çaba içinde olmalıdırlar.

10-Sadece camiye, Kur’an kursuna değil, hitap ettiği mahalle sınırlarındaki fakir, muhtaç ve yetimlere de yardım organize etmeli, onlarla ilgilenmeli, dernek yönetimi ile beraber ev ev dolaşmalı, hasta, cenaze veya mağdur insanlarla birebir temas kurmalıdırlar.

11-Cami ve müştemilatının iç ve dışını, çevresini temiz tutmalı, tutturmalı, öncelikle hiçbir kirliliğe ve çirkinliğe fırsat vermemelidirler.

12-Caminin hitap ettiği mahalledeki tüm sorunlarla ilgilenmeli, çözüm bulmalı veya önermeli, yardımsever, güler yüzlü, kibirsiz, çalışkan, fedakar ve vefakar olmalı, sorumluluk almalı, çözen ve çözüm üreten olmalıdırlar. Kibrin zerresine sahip olmamalıdırlar.

13-Paraya değer vermeyen, dini hiçbir hizmeti parayla yapmayan, paragöz olmamalı, cömert ve bu konuda örnek insan olmalıdırlar.

14-Kıravat takmamalı, resmiyete bürünmemeli, lük ve pahalı giyimden uzak, din görevlisine yakışır, İslam’ın öngördüğü bir tesettür ve kıyafet tercih etmeli, olabildiğince sivil, sade, yerli, İslami ve mütevazi bir giyim ve yaşantı içinde olmalı, artistik veya manken giyimlerden uzak durmalıdırlar. Kamu çalışanı sıtatüsünde olsalar da, asla memur gibi davranmamalı, öyle olmasa bile “Dini temsil gibi bir misyna sahip oldukları, fiili durumun bu olduğu, toplumun bakışı bu yönde olduğunu unutmamalıdırlar.

15-Geçerli bir mazeret olmadan sakalsız, sinekkaydı olmamalı, fıtratında, erkeğin yaratılışında, doğasında ve tabiatında var olan makul bir sakal bırakmalıdırlar. Sakal baylarda vardır, Allah onu bayanlara vermemiştir. Fıtratı değiştirmeye yönelmek, erkeğin kadına, kadının erkeğe benzemeye çalışmasının hükmünü en iyi onlar bilmeli ve uygulamalıdırlar.

16- Din vazifelileri ve camiler, İslam’ın cihanşümul/evrensel görevlileri ve yerleridir. İki milyar Müslümana hitap eden, geriye kalan 5 milyara da potansiyel olarak bakan ve bütün insanlığı kuşatan, hedef alan bir konuma sahiptirler, olmalıdır ve bu idrak ile hareket etmelidirler. Yani bulundukları ülke ile sınırlı değildirler, tüm Müslümanların ve potansiyel olarak tüm insanlığın görevlisi ve camiler de mekanlarıdır.

16-İmamlar “örnek” ve “önder”dir. Bunun farkında olmalı, öyle yaşamalı, davranmalıdırlar.