VİCDAN KARARMASI VE SOKAK KÖPEKLERİMİZ

14 Mart 2024, 19:07

Ülke gündeminden hiç düşmeyen sokak köpekleri mevzusu bir türlü çözülmedi, çözülemedi.

Konu ile ilgili bu köşede çokça dile getirdik ve şunu hep söyleyegeldik:

‘Köpekleri sokağa bırakmak asla çözüm olmaz, olamaz. Bu durum, hem bu sadık güzel hayvanlarımıza hem de halka eziyet ve haksızlıktır. Köpekleri sokağa, ayak altına bırakarak, dükkan önlerinde gelişigüzel sereserpe yatırarak, aç susuz bırakarak köpeklere hizmet edilmiş sayılamayacağı gibi,

İnsanların yürüdüğü yerlerde çocuk ve kadınları tehdit etmesine, en azından korkutmasına da izin verilemez.’

Bütün canlılar yaşama hakkına sahiptir, hiçbirine haksızlık yapılamaz ama HİÇBİR GEREKÇE DE İNSANIN YAŞAMA HAKKININ ÖNÜNE GEÇEMEZ, GEÇİRİLEMEZ.

HER CANLI ÖNCELİKLİDİR AMA İNSAN HAYATI EN ÖNCELİKLİDİR, ÖYLE OLMALIDIR. İnsan hayatının önüne geçebilecek bir hayat yoktur, olmamalıdır.

Vicdan kararması bağlığı altında dostumuz F. Karaçam bu konuya parmak basan meramımıza, hislerimize ve duygularımıza tercüman olmakla birlikte, yazacaklarımızı da yazmış olan yazısını , tümüne kahir ekseriyetle katılarak bir kere daha bizim kalemimizden okuyucuya ve kamuoyuna arzediyoruz.

Dostumuz yazısında şöyle diyor:

“Vicdan kararması bu yüzyılın en bariz özelliklerinden oldu.

Batılı filozofların 1789 Fransız devrimi sırasında, kiliseye karşı en büyük dayanağı insanlardaki vicdan kavramıydı.

Rousseau, Diderot, d’Alembert, Voltaire ve diğerleri kiliselerin Hristiyan dinindeki bağnazlığına karşı “vicdan” ile çıkarlarken, hem kararlı ve hem de son derece kendilerinden emindiler.

Kiliseler, dolayısıyla din susturulacak, akıl ve vicdan konuşacaktı.

Vicdan, bütün adaletsizlik ve haksızlıkların üstesinden gelecekti.

İnsanlık âlemi neredeyse dört yüzyıldan beri aydınlanma dedikleri bu karanlığın etkisini yaşıyor.

Aradan geçen yıllar tüm dünyada VİCDANIN, DİNİN YERİNİ ALAMADIĞINI; dinin gerilere çekilişiyle birlikte tıpkı ahlak ve sevgi gibi, vicdanın da önce karardığını ve nihayet yok olup gittiğini gösterdi.

İster Avrupa’da, Amerika’da veya isterseniz de Türkiye’de yaşayın, etrafınıza dikkatle bakın. Artık düşeni kaldırmıyor, düşene bakmıyor, hatta düşene tekme vuruyoruz.

Batılı insanın veya Batıya özenen çağdaş(!) insanın en bariz özelliği bu.

Vatansıza, düşküne, yaralıya, garibana, fukaraya, mülteciye karşı aldırışsız, umarsız, hatta acımasız davranmak salgın halini aldı.

Tam bir vicdan kararması yaşıyoruz.

Vicdanların karardığını sadece ben mi söylüyorum? Elbette hayır.

Amerika’nın en ünlü muhalif yazarları Noam Chomsky ve Norman Solomon da çağımızda adeta öksüz bırakılmış olan vicdanın köreldiğini, karardığını ve susturulduğunu çeşitli vesilelerle haykırıyorlar.

Bütün bunları etrafa göz gezdirirken ve Türkiye’den, dünyadan haberleri izlerken daha iyi anlıyorsunuz.

Mesela birkaç gün önce Bursa’da sürü halinde onbeş kadar köpek bir kadına saldırdı, eğer etraftan bir esnaf yetişmese köpekler kadını parçalayacaktı.

Yine aynı gün Eskişehir’de yaşlı bir adama saldıran köpeklerden, adamı, bir başkası kurtardı.

Aradan dört gün geçti, hayvan severlerden bir ses çıktı mı? Çıkmadı.

Daha önce de: Antalya Serik’te dokuz yaşındaki Mahra, köpekten kaçarken kamyonun altında kalıp öldü.

Isparta’da yirmi yaşındaki Rabia, köpek saldırılarından kurtulmak için yola doğru koştu, bir otomobilin çarpması sonucu öldü.

Ağrı Patnos’ta, Zonguldak Devrek’te, Konya’da, Karaman’da, Çorum’da, Gaziantep’te ve daha birçok il ve ilçemizde 2022 yılında otuzdan fazla vatandaşımız köpek saldırılarında hayatını kaybetti, çok sayıda vatandaşımız da yaralı ve sakat kaldı.

Pekâlâ, bunlardan bir tanesi bile yaşanırken hayvan severler sokağa çıktı mı?

Hayır, kıllarını bile kıpırdatmadılar. Neden mi? Çünkü vicdanlar görevini yapmıyor artık. Vicdanlar taraf tutarak, karardı ve körleştiler.

Sonunda duyarlılıklarını yitirip, sustular.

Öte yandan hayvan severlerin, bir köpek veya kedinin ölümüyle Türkiye’yi ayağa kaldıran tarafgir şirretlerinden korkan ilgili ve yetkili kişilerin de sesi çıkmaz oldu.

Sadece kedileri-köpekleri değil, tüm hayvanları sevelim ve koruyalım. Hiçbir canlıya asla ve kat’a zarar vermeyelim.

Zarar verenleri de şiddetle kınayıp, yasalar yoluyla cezalandıralım fakat hayvanların da insanlara zarar vermesini, hatta öldürmesini ciddiye alalım, aynı şekilde kınayalım, sokağa dökülelim.

Sokaklarda sürüler halinde dolaşıp, geometrik olarak sürekli çoğalan ve çoğaldıkça, özellikle sabah erken ve akşam geç saatlerde insanların kâbusu haline gelen köpekler hakkında yasa ve yönetmeliklerde çok önemli boşluklar var.

Mevzuatlarımız; evcil hayvanların sınıflandırılması, sahipliği, hastalığı, bakımı, veteriner kontrolü ve bu gibi durumlarda mevzuata aykırı davranılmasında yaptırım ve cezalar öngörüyor ve sahipsiz olanların da toplatılmasını belediyelere bırakıyor.

Fakat bunları toplamayan, “gereğini yapmayan” belediyelere herhangi bir yaptırım önermiyor.

Peki, ama bir yıl içerisinde sokak köpeklerinin sebep olduğu otuzdan fazla vatandaşın ölümü hiç kimsenin umurunda olmayacak mı?

Haydi, kabul edelim ki vicdanlar tamamen karardı.

Kanun koyucularında umurunda değil mi bunca ölüm ve sakatlanmalar?

Bu soruya cevap bulamayınca deli deli başka sorular aklımı matkap ucu gibi oyup oyup duruyor.

Acaba; 2010 yılında Amerikalı “The Riverside Company” yatırım fonu ile ortaklık yaparak sektörün ilk yabancı sermaye ortaklığını kuran ve daha sonra kapasitesini 30.000 tona çıkaran, yine yıllık 100 bin ton kapasite ile üretimini 2021’de katlayan mama sektörleri mi bu kedi-köpek sürülerinin arkasındalar?

İşin daha da ilginç olanını söyleyeyim mi size?

“Gıda Ürünleri ve İçecek İmalatı” adı altında imalat yapan bu firmalar, Türkiye’de köpek sayısı arttıkça dolar cinsinden kazançlarını sürekli arttırmaları bir yana, devletten teşvik de alıyorlar.

Teşvikler karşılığında bu şirketler ne kadar ihracat yapıyor, bunu bilemiyorum fakat bir günde altı milyona yaklaşan ekmeği çöpe atan Türkiye’nin yerel ve merkezi yöneticileri umuyor ve bekliyorum ki, bu sorulara tatmin edici cevap verirler.”

VİCDANIN YETERLİ OLMADIĞINI, TEK BAŞINA ÇÖZÜM GETİRMEDİĞİNİ, İNSANLIK TARİHİ BOYUNCA BUNCA BARBAR SAVAŞLARDA GÖRDÜK VE SON OLARAK TA GAZZE’DE ZİYONİST BARBARLIKLA, ONLARI DESTEKLEYEN ABD VE BATI İLE VE SUSAN İNSANLIK İLE VİCDANIN HİÇ İŞE YARAMADIĞINI, KARARMAK ŞÖYLE DURSUN, YOK OLDUĞUNU ALENİ VE NET BİR ŞEKİLDE GÖRDÜK, GÖRÜYOR VE YAŞIYORUZ.