Seçimler yaklaşınca, bütün adaylar pamuk gibi olur. Yanlarına gidersiniz size inanılmaz iltifatlar yaparlar, güler yüz gösterirler. Dersiniz ki işte bu tam da benim aradığım adam.
Oysa o gördüklerinizin bir illüzyon olduğunu seçim bitip sonuçlar alındıktan sonra anlarsınız. Seçimler sonuçlanıp seçilenler koltuklarına oturunca o afra tafralar, o kendini beğenmişlikler tam anlamıyla zirve yapmaya başlar.
Makam kapılarında bekleyen sekreterlere danışmadan yanlarına girilmez. Talepleriniz varsa kendisine yakınlık durumunuza göre takibe alınır v.s
Burada genel durumdan söz ediyorum. Elbette ki, istisnaları da vardır.
Bu arada seçilemeyenler de eski hallerine dönerler. Gerçek kimliklerini yeniden takınırlar. Böyle hayat devam eder.
Bu anlattıklarım ülkemizin bir seçim klasiğidir. Biz yaştakiler çok iyi biliriz de ilk defa veya ikinci defa oy kullanan gençlerimiz bilmeyebilir.
Adaylardan duyduğumuz vaatlerin büyük bir kısmı asla yerine getirilmesi imkansız vaatlerdir. Ama olsun gene de insanların hoşuna gidiyor demek ki bu vaatlere oy verebiliyor.
Mesela, bir belediye başkan adayına sorsak seçilirseniz ne yapacaksınız? Size başlar, kaçak yapılaşmaya dur diyeceğim. Otoparklar yaptıracağım, alt yapıyı yeniden ele alacağım, çocuklar için oyun alanları yapacağım, turizm ile ilgili çekim alanları oluşturacağım, yolları asfalt yapacağım v.s
Oysa her belediyenin bir bütçesi vardır. O bütçe imkanları nedir önce onu göreceğiz. Sonra da bu imkanlar çerçevesinde şu önceliklerimiz vardır. Şeklinde konuşsa da bizler de buna göre tercihlerimizi yapsak daha mantıklı olmaz mı?
Öyle vaatler edilir ki, onları karşılamak için mevcut belediye imkanlarının on katı kadar bütçe olsa gene yetmez. Tabii ki sonradan da bu vaatler yerine getirilemeyince gürültü kopar. Buna ne gerek var?
Sözü uzatınca kimse okumuyor zaten. Hem gereği de yok. Bizim siyasilerimiz de hasadı böyle yapıyorlar ne diyelim. 28.02.2019
M.Sadullah SAĞLAM